Για πρώτη φορά στον δημόσιο λόγο διατυπώθηκαν, μέσα σε μία μέρα,
δύο απίστευτα κυνικές δηλώσεις από κυβερνητικό κόμμα. Η μία ήταν του
υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη: «ο ΦΠΑ στην εκπαίδευση είναι πενταροδεκάρες…» και
η άλλη του βουλευτή Σεβαστάκη: «Το πολιτικό κόστος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι, σε
σχέση με το κοινό του, από τη δυσαρέσκεια των γονέων των παιδιών των ιδιωτικών
σχολείων. Επομένως δεν έχει και κανένα λόγο να το πάρει πίσω». Και οι δύο,
βέβαια, επιχείρησαν να ανασκευάσουν. Είναι αργά.
Δυσκολεύομαι να καταλάβω τη ρητορική αυτών
των δύο ανθρώπων. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ταξικό κόμμα που κατέλαβε την εξουσία προς
όφελος κάποιας κοινωνικής ομάδας; Τι στο καλό; Εγώ ξέρω ότι από την ίδρυση του
ελληνικού κράτους, έως σήμερα, ταξικά κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα δεν υπήρξαν.
Και όχι γιατί η Δημοκρατία λειτουργούσε σωστά αλλά κυρίως επειδή προσέβλεπαν σε
μεγάλες δεξαμενές ψηφοφόρων. Μόνο σε λίγες περιπτώσεις προσπάθησαν να στηρίξουν
περισσότερο την αστική τάξη (Φιλελεύθεροι Βενιζέλου) αλλά κανείς δεν τόλμησε
ποτέ, από θέση μάλιστα εξουσίας, να απορρίψει κοινωνικές ομάδες υπερασπιζόμενος
άλλες. Ακόμα και το ΚΚΕ που υπερασπίζεται υποτίθεται τους εργαζόμενους -ασαφής
βέβαια έννοια- δεν διαχωρίζει τους Έλληνες σε καλούς και κακούς. Μόνο τους
κακούς εργοδότες «μισεί», ως καπιταλιστικό είδος και όχι ως ψηφοφόρους.
Πραγματικά, εδώ έχουμε να κάνουμε με μία
πρωτοφανή τακτική πολιτικού κυνισμού. Το πιθανότερο είναι ότι όλες αυτές οι
γκάφες των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, εκπορεύονται από μία κεκτημένη αλαζονεία και
έλλειψη στοιχειώδους πολιτικού τακτ. Δεν διανοούμαι ότι προσβλέπουν σε μία
«ταξική διαπαιδαγώγηση» του λαού εν όψει «σοσιαλιστικής κλωνοποίησης»!
Τόση πολιτική αφέλεια όμως, δημιουργεί
πλήρη σύγχυση και αδιέξοδο σε κάθε προσπάθεια διαλεκτικής μεταξύ εξουσίας και
πολιτών. Αν κατάλαβα καλά, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, οι ψηφοφόροι του δεν πάνε τα
παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία, λατρεύουν τη δημόσια εκπαίδευση και αδιαφορούν
εντελώς για τις κακές συνήθειες του καπιταλισμού. Αντίθετα, οι υπόλοιποι
«πλουτοκράτες» επιδίδονται σε ασκήσεις επίδειξης πλούτου και δεν αισθάνονται τα
τεράστια βάρη του «συριζαίικου λαού». Ακόμα καλύτερα, δεν είναι και τόσο
Έλληνες αφού δεν ανήκουν στον «λαό». Ε, τότε ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι, εκ
των πραγμάτων, παρείσακτος αφού επιλέγει για τα παιδιά του ένα ακριβό ιδιωτικό
σχολείο!
Οι επαγωγές βέβαια που κάνω, εκπορεύονται
αναλογικά από τις θέσεις των ίδιων των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί όση αφέλεια
μπορεί να κρύβουν άλλη τόση είναι αυτή που διαχέεται στην κοινωνία από την
απαράδεκτη στάση της εξουσίας απέναντι στους πολίτες. Θα πρέπει, λοιπόν, να
θεωρήσω ότι ο κύριος Φίλης έχει κηρύξει πόλεμο σε τεράστια ποσοστά του
ελληνικού πληθυσμού που ασχολούνται ή παρακολουθούν την ιδιωτική εκπαίδευση.
Αυτό δεν υπαινίσσεται όταν δηλώνει ότι τον ενδιαφέρει μόνο το δημόσιο σχολείο;
Μήπως θα έπρεπε να τον ενδιαφέρει ολόκληρη η σύγχρονη ελληνική παιδεία;
Υπουργός είναι, όχι διευθυντής δημόσιου σχολείου.
Αλλά και ο βουλευτής Σεβαστάκης μάς
προτείνει ξεκάθαρα να γίνουμε ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, αφού είναι και η μοναδική
μας ελπίδα να σωθούμε, μαζί με το υπόλοιπο 35%. Δεν είναι κακή ιδέα αν αυτό
εννοεί. Απλά, θα πρέπει να μας βγάλει, εκτός από την παλιά πράσινη ταυτότητα
των μελών του ΚΚΣΕ, και μία πιστωτική κάρτα, για να πληρώνουμε απευθείας τη
συνδρομή μας στο κόμμα. Γιατί εκτός από το «ηθικό πλεονέκτημα» που θα
αποκτήσουμε, θα πρέπει να εξασφαλίζουμε, τακτικά, την προστασία του κόμματος.
Και όπως πάντα, αυτό δεν γίνεται με το αζημίωτο. Ή σε «λαϊκά ευρώ» θα
πληρώνουμε ή, αν χρειαστεί, και σε είδος...
ΠΗΓΗ: protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια