ΤΙΠΟΤΕ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ
Σε είδα χθες που έκλαιγες
πάλι εις τα σκαλιά
μα δεν άκουγα τίποτε
ανάσα ούτε μιλιά.
Στα δυό σου χέρια τύλιξες
το πρόσωπο με τρόπο
και σ’ είδα να σηκώνεσαι
δύσκολα και με κόπο.
Τα δάκρυά σου γίνανε
φίλοι του πεζοδρόμου
και φάνηκαν ξεκάθαρα
τα αισθήματα του τρόμου.
Καημένε πολλά τράβηξες
και πάλι συνεχίζεις
σ’ αυτόν τον κόσμου πού είμαστε
τίποτε
μην ελπίζεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια