ΘΕΜΑ : Αίτημα για τροποποίηση
της διάταξης του Άρθρου 5 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας,
επιβεβλημένη για λόγους ασφαλείας δικαίου και αυτονόητης προστασίας των
διοικουμένων από την έκδοση αντιφατικών δικαστικών αποφάσεων μεταξύ ποινικών
και διοικητικών δικαστηρίων.
1. Με την ισχύουσα διάταξη του Άρθρου 5 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής
Δικονομίας, ενώ προβλέπεται ότι τα
διοικητικά δικαστήρια δεσμεύονται από
τις αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων ως
προς την ενοχή του δράστη, εντούτοις
δεν ορίζεται το ίδιο
για την περίπτωση των αθωωτικών αποφάσεων των ποινικών δικαστηρίων ως
προς την απαλλαγή του δράστη, όπως
αυτό αυτονόητα θα έπρεπε να είχε ορισθεί ΣΥΜΦΩΝΑ με την θεμελιώδη δικονομική
και συνταγματική αρχή της ισότητας των διαδίκων. Απότοκος συνέπεια της ανωτέρω
κατάδηλα αντισυνταγματικής, κραυγαλέα παράλογης και κατάφωρα άδικης νομοθετικής
ρύθμισης, είναι να εκδίδονται αντιφατικές δικαστικές αποφάσεις μεταξύ ποινικών
και διοικητικών δικαστηρίων, για την ίδια ακριβώς γενεσιουργό αιτία, επί
υποθέσεων που στηρίζονται στα ίδια ακριβώς νομικά και πραγματικά γεγονότα. Με
άλλα λόγια, πρόκειται για μια πολλαπλώς αδικαιολόγητη ρύθμιση που οδηγεί σε
απαράδεκτα αποτελέσματα, εκθέτει ανεπανόρθωτα τον θεσμό της (ενιαίας, και όχι
«αντιφατικής») δικαιοσύνης, ενώ ταυτόχρονα παραβιάζει στοιχειώδεις κανόνες της
ορθής απονομής του δικαίου στη χώρα μας.
2. Συνακόλουθα των ανωτέρω επιβάλλεται για αυτονόητους λόγους ασφαλείας
δικαίου ήτοι : 1. Επιτακτικοί λόγοι διασφάλισης της αρχής του ενιαίου και
αδιαίρετου της Δικαστικής κρίσης, δηλ. προστασίας των διοικουμένων από την
έκδοση αντιφατικών δικαστικών αποφάσεων μεταξύ ποινικών και διοικητικών
δικαστηρίων. 2. Εφαρμογή των
διατάξεων των Άρθρων 6 παρ. 2 και 4 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων
του Ανθρώπου (βλ. ενδεικτικά : Αποφ. Ε.Δ.Δ.Α. της 18 Μαΐου 2015, Καπετάνιος
κατά Ελλάδος, κ.α.). 3. Εφαρμογή των
διατάξεων των Άρθρων 4 παρ. 1 και 20 παρ. 1 του Συντάγματος (αρχή της
δικονομικής ισότητας των διαδίκων, πρβλ. ΣτΕ Ολομ. 2807/2002, 1663/2009, κ.α.),
καθώς και των Άρθρων 93 και 96 του Συντάγματος. 4. Εφαρμογή των θεμελιωδών αρχών της χρηστής διοίκησης, του κράτους
δικαίου και της αρχής της προβλεψιμότητος. Και, 5. Λόγοι περιορισμού άσκοπων δικών του Δημοσίου] όπως ενεργήσετε
για την επείγουσα τροποποίηση της διάταξης του Άρθρου 5 παρ. 2 του
Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, με την προσθήκη σ’ αυτήν της λέξεως «ή αθωωτικές» και συνοδό διάταξη
μεταβατικής ισχύος, ως ακολούθως :
«2.
Τα δικαστήρια δεσμεύονται, επίσης, από τις αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων,
οι οποίες, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, ισχύουν, έναντι όλων, καθώς και
από τις αμετάκλητες καταδικαστικές ή αθωωτικές αποφάσεις των ποινικών
δικαστηρίων ως προς την ενοχή ή απαλλαγή του δράστη». «Σε περίπτωση που έχει ήδη εκδοθεί αμετάκλητη αθωωτική απόφαση ποινικού
δικαστηρίου και εκκρεμεί, κατόπιν άσκησης οιουδήποτε ένδικου μέσου, η έκδοση
απόφασης αρμοδίου διοικητικού δικαστηρίου, με αντικείμενο την εξέταση της
νομιμότητος φορολογικής καταλογιστικής πράξης που στηρίζεται στην ίδια αιτία,
για την οποία εκδόθηκε αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου, τερματίζεται η
διαδικασία αυτή και η φορολογική αρχή δεσμεύεται, κατόπιν αίτησης του
προσφεύγοντος, να ανακαλέσει την επιβληθείσα καταλογιστική πράξη, ανεξαρτήτως
αν έχει αυτή εκτελεσθεί ή όχι».
3. Το υποβαλλόμενο αίτημα χρήζει της ιδιαίτερης προσοχής σας,
καθόσον αποτελεί ζήτημα μείζονος θεσμικής σπουδαιότητος για την δικαιïκή έννομη
τάξη, αλλά και για την προστασία των διοικουμένων από την έκδοση αντιφατικών
δικαστικών αποφάσεων μεταξύ ποινικών και διοικητικών δικαστηρίων. Επιπροσθέτως,
η επείγουσα νομοθετική διευθέτησή του θα πιστοποιήσει και τις ευαισθησίες της
παρούσας Κυβέρνησης. Αντιθέτως, η περαιτέρω ανοχή της εν λόγω διάταξης
θα προσάψει στην Κυβέρνηση βαρύτατη μομφή, ότι εν γνώσει της διατηρεί μία
παρωχημένη ρύθμιση που συνιστά ευθεία παραβίαση της Συνταγματικής
νομιμότητος και κάθε έννοιας ορθής απονομής του δικαίου.
Με
εκτίμηση
Ο
Πρόεδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια