Μέσα στο 2016 επισκέφτηκα πάρα πολλές φορές την λίμνη Δοϊράνης, τόσο από την Ελληνική πλευρά όσο και από την Σκοπιανή. Οι λόγοι ήταν πάρα πολλοί.
Πρώτον έβλεπα τα έργα που γίνονταν στην Σκοπιανή πλευρά μεταξύ των δύο χωριών Παλιά και Νέα Δοϊράνη, όσο και στην παραλία της Σκοπιανής Δοϊράνης. Έβλεπες δύο διαφορετικές χώρες, δύο διαφορετικούς κόσμους, δύο διαφορετικούς Πολιτισμούς, δύο διαφορετικές νοοτροπίες, δύο διαφορετικά ενδιαφέροντα και αδιαφορία, κ.λ.π.
Ήθελα να μάθω εάν τα τόσα χρήματα που ξοδεύτηκαν στην απέναντι πλευρά είχα κάποιο αποτέλεσμα οικονομικό για την περιοχή. Ναι, μέσα στο 2016 την Παλιά Δοϊράνη την επισκέφτηκαν 300 000 άνθρωποι. Δηλαδή το 12% του πληθυσμού του Κράτους των Σκοπίων.
Περπάτησα όλη την παραλίμνια περιοχή. Βρωμιά και δυσωδία. Πλησίασα και πάτησε δίπλα στα νερά, η μυρωδιά από τον βούρκο έμεινε στα παπούτσια μου για τρεις ημέρες.
Απογοήτευση! Κτήρια εγκαταλειμμένα σε βάθος μισού μέτρου, δέντρα που σαπίζουν μέσα στα νερά της λίμνης, θάμνοι γύρω-γύρω από την λίμνη και μεταξύ του δρόμου και της λίμνης.
Δεν σας το κρύβω πως ξαναπήγα την επόμενη ημέρα. Βούρκωσα! Σταμάτησε δίπλα μου ένα αυτοκίνητο με πινακίδες από τον Ν. Σερρών και κατέβηκε ένα ζευγάρι. Με ρωτάνε: «επί τέλους θα αξιοποιήσετε την λίμνη;» Όχι τους απάντησα, εμείς στον δήμο μας δεν μας απασχολεί ο τουρισμός, η αξιοποίηση του πλούτου που μας χάρισε η φύση, έχουμε άλλες προτεραιότητες, κάνουμε εκδηλώσεις, πανηγύρια και φιέστες κατά το «άρτον και θεάματα» αλλά χωρίς άρτο!
Είχα χρόνια να επισκεφτώ τα χίλια δέντρα, προέκταση της τουριστικής αξίας της λίμνης που όχι μόνο δεν μας ενδιαφέρει αλλά αποφεύγουμε και την αξιοποίησή της. Η πόρτα κλειστή!! Έξω οι θάμνοι, τα αγκάθια και τα μεγάλα χόρτα δεν σου επιτρέπουν να πλησιάσεις την πινακίδα που σε ενημερώνει πως «απαγορεύετε η είσοδος». Πιστέψτε με, στάθηκα επί πέντε λεπτά και αναλογιζόμουν, ποίοι είναι οι εγκληματίες αυτής της κατάντιας; Κλειστό για να μη μπαίνουν τα ζώα. Ποια ζώα; Τα άγρια; Διότι τα οικόσιτα φυλάσσονται από τσομπάνο. Απαγορεύεται η είσοδος και στους ανθρώπους.
Εάν κανείς θα ήθελε να περιγράψει τα συναισθήματα που τον πλημυρίζουν όταν βλέπει την εγκληματική αδιαφορία των υπευθύνων, θα του ήταν αδύνατον. Τα όσα γράφω είναι τίποτε μπροστά στις εικόνες, γι΄ αυτό σας δίνω φωτογραφικό υλικό της από «εκεί» πλευράς και της από «δω».
Σήμερα επισκέφθηκαν τη λίμνη Δοϊράνη και αντίκρισα χειρότερες εικόνες από αυτές που βλέπω παραπάνω. Τα χίλια δέντρα τα επισκεπτόμουν συχνά με τους γονείς μου μέχρι το 2005 περίπου και ήταν ένας από τους αγαπημένους μας προορισμούς όταν θέλαμε να ξεφύγουμε από την φασαρία της Θεσσαλονίκης. Σήμερα μετά από 10 περίπου χρόνια, κάναμε 1,5 ώρα δρόμο για να δούμε ξανά τις ομορφιές εκείνες, που έχουν χαραχθεί στη μνήμη μας, για να καταληξουμε να μη βρισκουμε καν τους δρόμους από τους οποίους μπαίναμε στον χώρο που παλαιοτερα μαζευε πολύ κόσμο, ιδιαίτερα μέρες όπως η Πρωτομαγιά. Η ζούγκλα που αντικρίσαμε ήταν χειρότερη από αυτήν που βλέπω στις φωτογραφίες. Οι δρομοι δεν ήταν πατημενοι για να μπορέσει να μπει αυτοκίνητο (για πεζό δεν το συζητάω). Η λίμνη έχει φτάσει σχεδόν στο δρόμο, τα δεντρα που είναι μέσα στη λίμνη έχουν ξεραθεί... Δεν ξέρω τι αλλο να πω, πραγματικά... σήμερα έζησα μία τεραστίων διαστάσεων απογοήτευση που δεν ήθελα με τίποτα να πιστέψω. Λυπάμαι πάρα πολύ για το ελληνικό κράτος. Έχουμε τόσο όμορφα μέρη και όλοι ασχολούνται με τα νησια και πόσο τουρισμό θα καταφέρει να έχουν 3-4 μήνες τον χρόνο..
ΑπάντησηΔιαγραφή@suki.ete
Οι Κιλκισιωτες ειναι μεγαλα γιδια.Δεν αξιοποιουν τα μερη τους και μετα κλαιγονται που δεν εχουν φραγκα.Πτοβατα ξυπνατε,οι γυφτοσκοπιανοι σας φαγανε λαχανο ρεεεε.
ΑπάντησηΔιαγραφή